18 augustus 2006 om 21:08 · in categorie Algemeen
Ik ben de afgelopen 3 dagen in Boston, de hoofdstad van de Amerikaanse geschiedenis geweest. Dinsdagmorgen om 6 uur op de bus naar New York gestapt en na een korte wandeling door downtown Manhattan op Penn Station de trein naar Boston gepakt. Een 3,5 uur durende rit langs de prachtige oostkust van de VS. Lijkt lang, maar met de iPod op, boekje lezend, vliegt de rit voorbij. Voor Amerikanen zijn dit soort reistijden overigens de normaalste zaak van de wereld.
Bij aankomst in Boston heb ik een metrokaart voor 3 dagen gekocht en ben ik direct naar mijn hostel gegaan omdat ik mijn rugzak maar al te graag wilde dumpen. Deze keer geen HI hostel, want die was helaas vol. Wel één die op hostel.com het best beoordeelde hostel in Amerika was. Bij aankomst op metro station Sullivan Square moest ik de bus pakken en die reed mij door een of andere sketchy buitenwijk van Boston. Ik kreeg het gevoel dat ik ‘s nachts niet alleen door deze wijk wilde wandelen. Het hotel was ok, niet bijzonder, maar ook niet slecht. Tas gedumpt en direct de stad in gegaan. Bus terug, metro naar centrum, 35 minuten verder..
Ik ben uitgestapt op metrostation Downtown, want mijn beste Engels leerde mij dat dat het centrum moest zijn. Het weer was super: 26 graden, stralende zon. Ik kwam boven de grond bij Boston Commons – het grootste park in hartje Boston. Veel sights, veel mensen, niet verkeerd! Via verschillende wijken langs het café van de hitserie Cheers gegaan, aan de waterkant zitten lunchen en toen richting Freedom Trail. In Boston hebben ze een pad van 4,5 mile aangelegd dat je door middel van rode bakstenen in de stoep langs verschillende hoogtepunten uit de rijke geschiedenis van Boston voert. Gemeentjehuisje, kerkje hier, kerkje daar, dooie Amerikaan hier, nog meer dooie Amerikanen daar. Leuk maar erg toeristisch. Het stikt er ook van de Italianen want Freedom Trail gaat dwars door North End, de Italiaanse – overigens heel gezellige – wijk van Boston. Het pad was leuk om gezien te hebben, maar mij te massaal.
’s Avonds gegeten in Faneuil Hall, het toeristische epicentrum van Boston, wat vergelijkbaar is met Covent Garden in Londen. Druk, vol, maar wel gezellig met de verschillende straatartiesten, winkels en eettentjes. Je bent alleen en wat mensen om je heen is soms zo gek nog niet 
Niet al te laat ben ik richting mijn hostel gegaan omdat ik de wijk – met op de hoeken latino’s die zo in een bende konden zitten – nog niet helemaal vertrouwde. Om wat meer te wennen ben ik nog even een ronde door de wijk gaan lopen, biertjes gescoorde in de plaatselijke liquor en in het hostel een duffe komedie – Shallow Hall – in de gemeenschappelijke ruimte gekeken. In tegenstelling tot Washington DC, in dit hostel weinig contact met andere reizigers.
Na de goede herinneringen aan de Universiteitswijk Georgetown in Washington, ben ik dag 2 begonnen in Cambridge, de studentenwijk waar het ‘heilige’ Harvard en het Massachusetts Institute of Technology (MIT) liggen. Harvard is groot, authentiek, indrukwekkend en voelt erg als de crème de la crème van het studeren. Leuk was het ook om op Harvard Business School rond gekeken te hebben, want hier wil ik wellicht volgend jaar een summerschool gaan doen (mits ik afgestudeerd ben en een bak geld kan lenen). Studeren wordt in de States erg serieus genomen en dat voel je als je op dit soort Universiteiten rondloopt. Het sfeertje wat er hangt is apart, maar ik vind het wel wat hebben.
MIT is één van de meest vooraanstaande technische universiteiten ter wereld, vooral op het gebied van onderzoek. De architectuur van enkele gebouwen is geweldig. Vooral het gebouw in ‘Gaudi’ stijl was prachtig en erg fotogeniek. Te veel foto’s gemaakt, maar het is dan ook leuk om het allemaal zo mooi mogelijk proberen vast te leggen. Je moet wat als je alleen op reis bent hè 
Vanaf de Cambridge kant van de rivier – de Charles River Basin – had je een geweldige view over de Boston Skyline. Die heb ik ook maar even een ‘paar’ keer vastgelegd. 
Vanuit Cambridge ben ik met de metro richting de haven gegaan. Uitgestapt bij het Aquarium en omdat ik van al het lopen mijn benen wel voelde de iMax 3D bioscoop ingedoken voor een 3D film over haaien. Leuk, mooi, maar vooral lekker om even 45 minuten te zitten. Je wilt te veel doen, te veel zien en vergeet dat de hele dag lopen ook best vermoeiend is. Daarna door de jachthaven gelopen, in Waterfront park zitten kijken naar wat breakdancers en rond 9 uur – toen het compleet donker was – richting het hostel gegaan. Rozig van de dag een paar Heineken’s gedronken en in een diepe slaap gevallen.
Dag 3 ben ik ’s ochtends vroeg direct teruggegaan naar de haven. Aan de waterkant mijn bagel – waar ik inmiddels aan verslaafd ben – zitten eten en toen richting de catamaran voor een Whale Watch Trip. Een 3 uur durende walvissenjacht op zee. Heel gaaf om ook een keer in real life gezien te hebben! Verschillende soorten walvissen gespot, allemaal erg dichtbij en druk aan het eten, duiken, zwemmen. Ook hier weer druk de camera aan het werk gezet, want naast de walvissen was ook de kustlijn met de skyline vanaf de andere kant weer erg fotogeniek. Misschien heb ik wel een ver familielid uit Azië in mijn bloed?! 
Om deze vraag niet meer kracht bij te zetten, zal ik maar niet vertellen dat ik daarna naar Chinatown ben gegaan… En ook niet dat ik hier weer foto’s heb genomen..
Via de Starbucks naar Boston Commons om nog even lekker wat tijd in de zon al mensenkijkend door te brengen. En toen door het centrum – winkeltje hier, winkeltje daar – richting South Station om de Acela Express te halen. Een iets duurdere luxe trein die een stuk sneller dan de regional train is. En omdat ik de bus in New York moest halen, was dit de beste optie. Geen klachten hier. Stukje door het centrum van New York gerend om de bus te halen en binnen 1,5 uur was ik weer veilig terug in Vickery Estate, Califon, NJ. Moe van de trip, maar voldaan van alle indrukken en ervaringen. Boston is top!
18 augustus 2006 om 02:08 · in categorie Algemeen
Ik stap in High Bridge een kapper binnen. En wil onmiddelijk er weer uit. Ik sta midden in een film uit de fifties. Het ziet eruit alsof er in vijftig jaar helemaal niets veranderd is aan het interieur. Twee duidelijk lokale dames begroeten me en ik vind het een beetje lullig om nu meteen te vluchten. Bovendien (zeg ik moedig tegen mezelf): waarom zouden kapsters alleen goed kunnen knippen in een modernere omgeving, of waarom zouden ze zelf vlot gekapt en gekleed moeten zijn?
De eigenaresse zit in een hoekje met haar been omhoog en in het gips: met haar pakweg 130 kilo van een trap gegleden, enkel en voet gebroken.
Melinda (nog zo’n dertig kilo zwaarder, achtendertig jaar, moeder van drie kinderen) gaat me kleuren en knippen. Na vijftien jaar Monique en Roy en Marlous van Pierrot houd ik mijn hart vast.
We babbelen ‘gezellig’ en ik kom te weten dat haar kinderen bijna drie maanden vakantie hebben, niet naar een zomerkamp gaan, want ze vertrouwt niemand; denkt dat iedereen een ‘childmolester’ is en bovendien is het duur. De kinderen raken nu zo langzamerhand wel wat verveeld (vind je het gek: weer naar de ‘pool’, weer die playground! Boring!) Melinda en haar man zijn aan het sparen voor Disneyworld in Florida over een jaar of twee. Het lijkt erop dat iedere Amerikaan dat tenminste één keer gezien moet hebben!
Tijdens het inwerken van de kleur probeer ik het New Jersey Driver Manuel te bestuderen, want morgenochtend moeten we theorie-examen doen, maar ik word erg afgeleid door de gesprekken in de ’salon’: dat de regels voor Hot Tubs en zwembaden in je tuin zo streng geworden zijn, sinds er een meisje tijdens een afstudeerfeestje met haar lange haren in het afzuigsysteem kwam vast te zitten en verdronk omdat de aan-uit schakelaar helemaal in de garage zat. Dat de afzuiging zo sterk is dat iemands ingewanden naar buiten werden gezogen. Wie wil er dan nog lezen over Parking Regulations of Speed control?
Gelukkig viel het knippen na deze horror verhalen alles mee en kwam ik vrolijk en ópgeknapt weer thuis bij mijn twee honden (vannacht en vandaag logeerde Topper bij ons).
Wens ons maar succes voor morgen!
x
m
13 augustus 2006 om 17:08 · in categorie Algemeen
Vrijdagavond laat ben ik teruggekomen uit Washington DC. Een tweedaagse trip naar de politieke hoofdstad van de VS. ’s Ochtends om 6 uur vertrokken mam en ik van huis richting een treinstation in Trenton, wat hier zo’n 1.15 uur vandaan ligt. Ik was nog nauwelijks de hoek om toen de sirenes mij tot stoppen maanden. “Are you aware of the speedlimits, son?” Ik reed 58 miles per uur op een weg waar je 40 mocht, en dat had deze agent mooi gezien! Tja… Nadat hij mijn rijbewijs had bestudeerd, vroeg hij waar ik naar op weg was en hoe laat mijn trein ging. “It will take me too much time to figure out your papers, so I’ll let you off with a warning” Dank u wel, meneer agent! 
De rit naar Washington duurde ongeveer 2,5 uur, maar doordat er veel te zien was vloog de rit voorbij. Ik kwam aan op Union Station, een erg indrukwekkend station met veel winkels en eettentjes. Toen ik het station uit liep, zag ik dat het zo goed als hermetisch afgesloten was door politie en brandweer. Ik heb uiteindelijk niet meegekregen wat er aan de hand was, maar het kan iets te maken hebben gehad met de ontdekte terroristische plannen in Londen. Niet dat ik me er echt mee bezig gehouden heb, want ik had een missie. Op weg naar de sights!
In Washington liggen de meeste bezichtigingen aan een lang grasveld genaamd The Mall. Aan het hoofdeind staat het Capitol, de eerste van de vele indrukwekkende gebouwen. De temperatuur was prima (25 graden), maar af en toe regende het een beetje. Niet slecht weer om door een stad te zwoegen, wel wat grauw voor de foto’s. Maar dat fixen we digitaal natuurlijk! 
Van het Capitol liep ik door naar the Botanic Gardens, The National Museum of Air en Space. Omdat het begon te spetteren, ben ik daar even ingedoken, maar na snel door wat exposities te zijn gelopen besloot ik dat dit wat te kinderlijk was. Snel lunchen bij een van Amerika’s bekendste hamburger tentjes (ja, ik had een uur later weer honger) en terug naar the Mall. Het weer was nog steeds so so, dus ik ben ook even the National Gallery of Art ingegaan. Daar hingen Nederlandse meesterwerken van Rembrandt, Jan Steen & Albert Cuyp. Ook wat andere niet-Nederlandse kunst geloof ik, maar dat doet er natuurlijk niet zo toe
Via de standbeelden tuin van the National gallery – waar de zon doorbrak en live jazz gespeeld werd – richting Smithonian Castle en het Washington Monument! Het Washington monument is groot, hoog en omringt door Amerikaanse vlaggen, erg “over the top”. Vervolgens heb ik the Mall afgesloten met Jefferson Memorial, Lincoln Memorial en het 2e wereld oorlog monument. Tijd voor het Witte Huis! Van al deze bezichtigingen kan ik zeggen dat het leuk is om ze een keer IRL gezien te hebben, maar dat is het ook wel. Het is allemaal protserig, groot en “gemaakt”. Typisch Amerikaans dus.
Omdat ik nog geen hotel geregeld had, besloot ik richting Hostel International te gaan. Dat bleek een groot oud pand ergens tussen China Town en White House in. Een overnachting voor $32, maar dan heb je wel wat! … een bed in een 10-persoons mannenkamer met douches die we met de hele verdieping mochten delen. Super dus! Snel mijn rugzak achtergelaten en door China Town gaan wandelen. Ik heb overigens zo’n beetje alles gelopen omdat je er dan echt in zit. Je krijgt veel meer mee doordat je ook echt de omgeving van plaatsen gezien hebt (in plaats van dat je op het metro station van de bezichtiging uitstapt).
’s Avonds werd er door het hostel een tour door Georgetown – een upscale yuppen wijk waar ook de beroemde universiteit staat – georganiseerd. Met z’n 30-en zijn we een uurtje door de wijk door gewandeld, maar het was donker, dus niet helemaal optimaal. Ook omdat je tussendoor met alles en iedereen praat en zo veel mensen leert kennen. Het tweede gedeelte van de tour was sowieso veel interessanter; de kroeg in! De eerste kroeg was een sportbar met een hoog testosteron gehalte (zou Landis misschien de nacht voor zijn noodlottige plasje in zo’n kroeg doorgebracht hebben?!), maar het bier was goedkoop. $2,20 voor een pint Yuengling (de plaatselijke draft die goed weg te werken is). Op aanraden van Mark – the tourguide - zijn we doorgegaan naar 3rd edition. Het leek een slecht bruincafé, totdat we ontdekten dat er ook een bovenverdieping met patio buiten was. Het is ’s avonds heerlijk buiten, dus daar was het lekker druk.
Midden in de nacht werd ik abrupt uit mijn slaap gerukt omdat de hele kamer trilde. Even dacht ik dat het een aardbeving was, maar het bleek dat een van mijn kamergenoten bizar hard kon snurken. Na 2 uur wakker te hebben gelegen, bedacht ik me dat ik een setje oordopjes in mijn rugzak had! Uiteindelijk heb ik toch zeker nog 4 uur slaap gehad voordat ik weer de stad in ging.
Eerst naar het Pentagon, de grootste tegenvaller. “What’s your purpose here son?” “Well, I just wanna take a look around” “Sorry son, we can’t just let anybody in, you got to have an appointment” Snel terug in de metro en naar Arlington Cemetary. Graf van JFK, the tomb of the unkown soldiers en veel andere dooie Amerikanen. De rest van de middag heb ik doorgebracht in Georgetown. Een geweldige wijk in Washington waar ik verliefd op ben geworden. Heel veel prachtige pandjes, leuke winkels – mijn rugzak was iets zwaarder op de terugweg - en geweldige straten! Jammer dat een gemiddeld pandje zo’n 2,8 miljoen dollar kost. Even sparen nog… 
Omdat ik toen wel kapot was van al het lopen ben ik naar het museum of the American Indian gegaan en heb ik daar een film gekeken. Via wat leuke woonwijken terug naar Union Station voor de terugreis naar Trenton, New Jersey.
Al met al een geweldige trip, met heel veel indrukken (en bijbehorende foto’s). Washington DC moet je een keer gezien hebben. Het is uber Amerikaans, maar heeft zeker zijn charmes (Georgetown! 
)! En zo lang je voeten je kunnen dragen is lopen is verreweg het beste vervoersmiddel. Zo direct gaan we met z’n 3-en en Boo een bootje huren en varen op Lake Hopatcong. De vakantie is geweldig tot nu toe!
7 augustus 2006 om 15:08 · in categorie Algemeen
Goedemorgen vanuit het mooie Califon, New Jersey!
Het is nu 8.30 uur en ik heb net mijn cereals naar binnen gewerkt. Dag 2 van de mijn vakantie hier in de states is begonnen. De vlucht was goed. Het is een enorm groot verschil om business class te vliegen. Luxe eten en de stoelen zijn ruim en kunnen helemaal plat. Zitten gaat niet irriteren. Best overdreven, maar wel heerlijk om een keertje te kunnen ervaren. 
Na 8 uur vliegen kwam ik op “familiar ground”, de skyline van NY was in zicht (foto midden onderin)!
Het huis van mijn ouders is geweldig. Echt een droomhuisje (midden in de foto)! De tuin is super groot, met riviertje, meerdere zitplaatsjes en een heerlijk gebied voor Boo (middelste foto boven). Linksboven is de tvhoek in de huiskamer, rechtsonder de keuken met mega koelkast (+ ijsblokjes machine). Het is niet super groot, maar echt leuk en ruim zat. Ik slaap in de logeerkamer waarin twee 2-persoonbedden staan. Bij het huis van mijn ouders is er geen ontvangst voor de mobiele telefoon, want het ligt in the middle of nowhere. Je komt compleet tot rust. Lekker hoor.
De eerste dag zijn we maar gelijk door de buurt gaan rijden en naar de mall gegaan. Mega groot winkelcentrum met te veel goede winkels en heel Amerikaans. De buurt ziet er uit zoals je in de foto’s linksonder en rechtsboven kunt zien. Alhoewel dit rijtjeshuizen zijn en die zitten alleen in het centrum van dorpjes. Over het algemeen zijn het grote vrijstaande huizen, maar de stijl is hetzelfde. Nieuwbouw-wijken zien er uit als bijvoorbeeld een serie als Desperate Housewives. Allemaal best “gemaakt” en “onnatuurlijk”, maar ik vind het wel prachtig om te zien. Eergisteravond hebben we nog deers en veel andere beesten in de tuin gezien. Er zijn hier vossen, konijnen, etc. Er schijnen soms zelfs verdwaalde beren rond te lopen in het voorjaar. Die hoef ik niet zo een twee drie tegen het lijf te lopen geloof ik 
Gisterochtend zijn we Boo gaan uitlaten in Voorhees State Park (foto in het midden rechts). Daarna zijn we naar Clinton gegaan. Een schattig dorpje waar in het museum het “oude” leven ten tijde van de burgeroorlog werd gespeeld door de inwoners. Wel humor. Toen naar een outlet store en op zoek naar een sportwinkel om 2 honkbal handschoenen en een baseball te scoren. En verder de grootste steaks ever gekocht en voor het avondeten soldaat gemaakt. Ook belangrijk als je in Amerika bent natuurlijk! 
Vandaag ga ik mijn trip naar Washington regelen. Ik wil donderdag en vrijdag daar doorbrengen. Het is ongeveer 2,5 uur met de trein vanaf hier. Moet nog een goed hostel vinden. Iemand tips? Verder staan Boston (4uur treinen), Phillidelphia (1,5 uur autorit) en Niagara falls (7 uur autorit) deze weken op het programma. Misschien nog NY (1.15 uur met de bus)? Kortom, veel te doen, veel te weinig tijd.. Gotta run!
6 augustus 2006 om 14:08 · in categorie Algemeen
Hè, heerlijk, huis en hart weer gevuld. Nard en Jasper zjn gister tussen de middag aangekomen. Boo en ik weer helemaal gelukkig!
Het was wel te doen, de afgelopen dagen (op één moeilijk nachtje na), maar echt leuk is het niet, zo in je ééntje in een nog vrij onbekende omgeving: geen vrienden, buren, familie, collega’s…
Hoewel geen vrienden? Donderdagavond heb ik gegeten bij Martha en Langdon. Martha heb ik ontmoet bij het sporten en dat was eigenlijk meteen heel leuk. Ze wonen aan de ander kant van het dorp, nog veel meer afgelegen in het bos dan wij. Boo was mee(vanwege het onweer, geen probleem, ze hebben ook een hond) en die poepte van de zenuwen op het huiskamerkleed (jottum, voel je je toch écht wel even lullig, hoewel: híj deed het, niet ik!). Daar was ook één van hun beste vrienden, Gary, die op zijn zestiende met zijn ouders vanuit Hengelo naar de US emigreerde. Dat was grappig, het was in 1957, toen was ik één jaar en zijn herinneringen aan dat Nederland van toen waren echt ‘vijftiger jaren’.
Martha en Langdon zijn even oud als wij, échte democraten. (Martha: “Zat werk voor je hier, als psychotherapeut, minstens de helft van de Amerikanen heeft op Bush gestemd… )
Leuke gesprekken en een hoop pret. Jammer dan toch dat het je eigen taal niet is en je tóch in dit soort situaties merkt dat je woorden mist (actief,passief is het allemaal geen probleem). Maar na een paar wijntjes gaat het een stuk beter!
Langzamerhand worden de heren wakker. Jasper ligt in bed te skypen met het thuisfront (Vincent) en Nard staat onder de douche (eerst een kusje, mmm).
De hitte is gelukkig voorbij. Gisteren een prachtige heldere zomerdag, met een lage luchtvochtigheid en een heerlijk briesje. We hebben zelfs buiten koffie gedronken, met worteltjestaart :). Vandaag start ook prettig koel, met wat bewolking en drie vroege herten in de tuin.
x
m
« Vorige berichten ·
Volgende berichten »
