inicio Contact! Sindicaci;ón

Thuis in Califon

Thuis.

Dat is nu een bijzonder verdeeld begrip.

Thuis is thuis: Driehuis, vertrouwd. De kinderen in hun eigen omgeving! Vrienden, familie, buren. Haarlem.

Maar meer (nog) thuis is vreemd genoeg ons huisje in Califon. Inmiddels ook vertrouwd. Waar Boo is, onze spullen, onze boeken, onze ‘nieuwe’ vrienden en collega’s. New York. En ook: de kinderen, in natura of via skype.

Het klinkt wellicht raar: maar het was fijn een tijdje thuis te zijn en het is heerlijk om weer thuis te zijn!

Snappen jullie het nog?

Het sneeuwt.

x

m

Denkend aan Holland

Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
De lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.

Hendrik Marsman, 1936

(Gek hoor, na anderhalf jaar… terug voor 10 dagen. We zien er naar uit! MN)

Spot

De overdaad aan beweging (zie vorige stukje) werd aan het eind van de vakantie afgestraft door mijn (niet meer zo getrainde) lijf: rugpijn…

Ik liep krom als een oud mannetje. Collega’s wreven het fijntjes in…


Groetjes,

N

(ik loop inmiddels weer recht)

Na de feestdagen…

Natuurlijk feestelijk, die dagen!



Maar ook gewichtig, na afloop. Dus de familie ging in beweging.

Fietsen, skien, wandelen, bandje plakken…


Olifantje (of je moeder) pesten…

(Nou ja, genoten dus…)

Groetjes.

N

Geit

Beetje rare kerst:

we aten lam en we kregen een geit…


(Zie: www.oxfamnovibpaktuit.nl)

:)

x

m

« Vorige berichten · Volgende berichten »