Een beetje knokken met jezelf.
Soms dagenlang om de haverklap overvallen worden door een ontheemd, ontworteld gevoel.
Weten dat het over zal gaan en manieren bedenken om gewoon maar door te gaan en gelukkig te zijn.
Mensen missen, een goed gesprek missen.
Aan Jasper, Daan en Piet denken en even bij ze willen zijn.
Oplossing van vandaag:
Een uur ‘meditatief’ gaan lopen: langs de rivier, met een ipod op mijn hoofd, waarop af en toe het geluid van klankschalen.
Bij iedere klank mijn gedachten laten voor wat ze zijn en alleen maar klijken. Kijken naar het bruisende water, de reiger, de stenen, de bladeren en Boo in het gras.
Zomaar te zijn…
Thuis gekomen lekker keihard de allereerste cd van Zap Mamma draaien. En daarna Habib Koité. Het huis en lijf vullen met muziek.
(Er hobbelt een ‘groundhog’over het terras. Grappig beest. Pas weer de Bill Murphy-film gezien: Groundhog day.)
Tóch wel gelukkig zijn…
m
