Uit Van Dale (E-N):
pour1 [pc:r, pcr] (telbaar en niet-telbaar zelfstandig naamwoord)
1
stortbui
stortregen
2
stroom
3
gietsel
het gieten (van gesmolten ijzer in een vorm)
pour2 (onovergankelijk werkwoord)
1
stromen
(rijkelijk) vloeien (ook figuurlijk)
context
2
stortregenen
gieten
context
3
(informeel) (thee / koffie) inschenken
context
¶ idioom
zie ook pour out
¶ spreekwoord(en)
it never rains but it pours
een ongeluk komt zelden alleen
Nou ja, dat het maar duidelijk is: er zijn de afgelopen dagen bakken vol regen gevallen. Beetje drenzen of miezeren kennen ze hier niet, nee in Amerika gaat alles groots: machtige stromen.
Suzanne, de manager van de sportschool woont aan de Delaware en haar huis is net weer hersteld van de derde overstroming in twee jaar, nu staat het water weer behoorlijk hoog en is er afgelopen nacht al een ‘floodwatch’ ingesteld. Zal je gebeuren, net alles weer staan schilderen en dan weer opnieuw kunnen beginnen, wéér maandenlang je huis uit! En wie wil zo’n huis op zo’n kwetsbare plek nou kopen van je?
Wij zitten hoog en droog zo op de Hill van de East Hill road, hoewel de tuin behoorlijk zompig is.
Gisteravond ook onze eerste blackout (stroomuitval) meegemaakt. ‘t Was maar een half uurtje en we hebben de zaklantaarns en kaarsen klaarliggen. Alle kabels hangen hier boven de grond en zijn dus kwetsbaar. NewJersey is een behoorlijk beboste staat en het barst dus van de bomen, die allemaal tegen de kabels kunnen gaan leunen of erop kunnen vallen of hun takken erop kunnen laten vallen, etc.. Elke dag kom je langs de wegen dan ook hoogwerkers tegen in hun strijd tegen al te agressieve takkenbossen. Altijd begeleid door twee mannen met borden: ’slow’ en ’stop’ om het verkeer te regelen. Toffe baan. Beetje langs de weg met je bordje draaien en vriendelijk kijken. Maar niet heus.
Het barst hier trouwens van de slechtbetaalde, voor ons nogal overbodig lijkende banen waar je niets voor hoeft te kunnen of te weten, zoals ‘greeter’ in een winkel: bij de deur staan, glimlachen tegen een ieder die langskomt en vragen “How are you today?”
Net gelezen:
‘Nickel and Dimed’ van Barbara Ehrenreich, een schrijfster, die een aantal jaren probeert hoe het is om te leven aan de ‘onderkant’ van de Amerikaanse samenleving. Ze probeert rond te komen van de magere verdienste van de ‘no-skills-jobs’. Bedienen in goedkope restaurants, sales-person bij de Wal-mart, hotelkamers schoonmaken etc.
Wat blijkt: er valt niet te leven van dit soort banen. Veel mensen hebben meer dan één zo’n job om rond te komen en wonen in goedkope motels (met meerdere mensen in één kamer), in trailers of zelfs in hun auto, vaak op goedkoop fast-food en zonder ziektekostenverzekering.
Dagelijks keihard werken in lichamelijk zware, vaak geestdodende banen en dan nóg niet rond kunnen komen. Dat mág toch niet voorkomen? Iedereen die zijn bijdrage volop levert in deze maatschappij, moet toch voldoende inkomen kunnen krijgen, toch een redelijk goed en gezond leven kunnen lijden?
Self-made maatschappij, land van vrijheid en mogelijkheden. The American Nightmare.
De politiek zet de armoede niet erg hoog op de agenda. Levert geen stemmen op.
Voortaan zal ik in hotels een fooi achterlaten voor de schoonmakers. En zo.
x
m
