Ik ben de afgelopen 3 dagen in Boston, de hoofdstad van de Amerikaanse geschiedenis geweest. Dinsdagmorgen om 6 uur op de bus naar New York gestapt en na een korte wandeling door downtown Manhattan op Penn Station de trein naar Boston gepakt. Een 3,5 uur durende rit langs de prachtige oostkust van de VS. Lijkt lang, maar met de iPod op, boekje lezend, vliegt de rit voorbij. Voor Amerikanen zijn dit soort reistijden overigens de normaalste zaak van de wereld.

Bij aankomst in Boston heb ik een metrokaart voor 3 dagen gekocht en ben ik direct naar mijn hostel gegaan omdat ik mijn rugzak maar al te graag wilde dumpen. Deze keer geen HI hostel, want die was helaas vol. Wel één die op hostel.com het best beoordeelde hostel in Amerika was. Bij aankomst op metro station Sullivan Square moest ik de bus pakken en die reed mij door een of andere sketchy buitenwijk van Boston. Ik kreeg het gevoel dat ik ‘s nachts niet alleen door deze wijk wilde wandelen. Het hotel was ok, niet bijzonder, maar ook niet slecht. Tas gedumpt en direct de stad in gegaan. Bus terug, metro naar centrum, 35 minuten verder..

Ik ben uitgestapt op metrostation Downtown, want mijn beste Engels leerde mij dat dat het centrum moest zijn. Het weer was super: 26 graden, stralende zon. Ik kwam boven de grond bij Boston Commons – het grootste park in hartje Boston. Veel sights, veel mensen, niet verkeerd! Via verschillende wijken langs het café van de hitserie Cheers gegaan, aan de waterkant zitten lunchen en toen richting Freedom Trail. In Boston hebben ze een pad van 4,5 mile aangelegd dat je door middel van rode bakstenen in de stoep langs verschillende hoogtepunten uit de rijke geschiedenis van Boston voert. Gemeentjehuisje, kerkje hier, kerkje daar, dooie Amerikaan hier, nog meer dooie Amerikanen daar. Leuk maar erg toeristisch. Het stikt er ook van de Italianen want Freedom Trail gaat dwars door North End, de Italiaanse – overigens heel gezellige – wijk van Boston. Het pad was leuk om gezien te hebben, maar mij te massaal.

’s Avonds gegeten in Faneuil Hall, het toeristische epicentrum van Boston, wat vergelijkbaar is met Covent Garden in Londen. Druk, vol, maar wel gezellig met de verschillende straatartiesten, winkels en eettentjes. Je bent alleen en wat mensen om je heen is soms zo gek nog niet Niet al te laat ben ik richting mijn hostel gegaan omdat ik de wijk – met op de hoeken latino’s die zo in een bende konden zitten – nog niet helemaal vertrouwde. Om wat meer te wennen ben ik nog even een ronde door de wijk gaan lopen, biertjes gescoorde in de plaatselijke liquor en in het hostel een duffe komedie – Shallow Hall – in de gemeenschappelijke ruimte gekeken. In tegenstelling tot Washington DC, in dit hostel weinig contact met andere reizigers.

Na de goede herinneringen aan de Universiteitswijk Georgetown in Washington, ben ik dag 2 begonnen in Cambridge, de studentenwijk waar het ‘heilige’ Harvard en het Massachusetts Institute of Technology (MIT) liggen. Harvard is groot, authentiek, indrukwekkend en voelt erg als de crème de la crème van het studeren. Leuk was het ook om op Harvard Business School rond gekeken te hebben, want hier wil ik wellicht volgend jaar een summerschool gaan doen (mits ik afgestudeerd ben en een bak geld kan lenen). Studeren wordt in de States erg serieus genomen en dat voel je als je op dit soort Universiteiten rondloopt. Het sfeertje wat er hangt is apart, maar ik vind het wel wat hebben.

MIT is één van de meest vooraanstaande technische universiteiten ter wereld, vooral op het gebied van onderzoek. De architectuur van enkele gebouwen is geweldig. Vooral het gebouw in ‘Gaudi’ stijl was prachtig en erg fotogeniek. Te veel foto’s gemaakt, maar het is dan ook leuk om het allemaal zo mooi mogelijk proberen vast te leggen. Je moet wat als je alleen op reis bent hè Vanaf de Cambridge kant van de rivier – de Charles River Basin – had je een geweldige view over de Boston Skyline. Die heb ik ook maar even een ‘paar’ keer vastgelegd.

Vanuit Cambridge ben ik met de metro richting de haven gegaan. Uitgestapt bij het Aquarium en omdat ik van al het lopen mijn benen wel voelde de iMax 3D bioscoop ingedoken voor een 3D film over haaien. Leuk, mooi, maar vooral lekker om even 45 minuten te zitten. Je wilt te veel doen, te veel zien en vergeet dat de hele dag lopen ook best vermoeiend is. Daarna door de jachthaven gelopen, in Waterfront park zitten kijken naar wat breakdancers en rond 9 uur – toen het compleet donker was – richting het hostel gegaan. Rozig van de dag een paar Heineken’s gedronken en in een diepe slaap gevallen.

Dag 3 ben ik ’s ochtends vroeg direct teruggegaan naar de haven. Aan de waterkant mijn bagel – waar ik inmiddels aan verslaafd ben – zitten eten en toen richting de catamaran voor een Whale Watch Trip. Een 3 uur durende walvissenjacht op zee. Heel gaaf om ook een keer in real life gezien te hebben! Verschillende soorten walvissen gespot, allemaal erg dichtbij en druk aan het eten, duiken, zwemmen. Ook hier weer druk de camera aan het werk gezet, want naast de walvissen was ook de kustlijn met de skyline vanaf de andere kant weer erg fotogeniek. Misschien heb ik wel een ver familielid uit Azië in mijn bloed?! Om deze vraag niet meer kracht bij te zetten, zal ik maar niet vertellen dat ik daarna naar Chinatown ben gegaan… En ook niet dat ik hier weer foto’s heb genomen..

Via de Starbucks naar Boston Commons om nog even lekker wat tijd in de zon al mensenkijkend door te brengen. En toen door het centrum – winkeltje hier, winkeltje daar – richting South Station om de Acela Express te halen. Een iets duurdere luxe trein die een stuk sneller dan de regional train is. En omdat ik de bus in New York moest halen, was dit de beste optie. Geen klachten hier. Stukje door het centrum van New York gerend om de bus te halen en binnen 1,5 uur was ik weer veilig terug in Vickery Estate, Califon, NJ. Moe van de trip, maar voldaan van alle indrukken en ervaringen. Boston is top!