Donderdagmorgen, 9.00 uur
Zo, na een paar uurtjes soppen en dweilen verklaar ik nu de porch voor geopend!
Het was een wat donkere, viezige, warme ruimte, maar vandaag is het vrij koel buiten en alles is schoon en de verf heeft weer de oorspronkelijke kleur terug: plafond en vloer oud-blauw en het houtwerk van wanden en kozijnen bruinig geel. Mooi!
Hij is ongeveer net zo groot als onze aanbouw in Driehuis. Geen openslaande deuren, maar rondom zijn er horren, je kijkt naar alle kanten vrij uit op de tuin en de weg. De weg is tijdens de spits behoorlijk lawaaiig, maar dat vind ik niet erg: het geeft me het gevoel dat ik hier niet helemaal in the middle of nowhere zit.
Er staat nu één rieten stoeltje in. Niet op gaan zitten want het is er één met een gebroken pootje, die volgende week weer retour ‘Aikia’ gaat. (Vandaar die twintig dollar korting!)
Gisteren is de huurauto voor mij niet gekomen, dus Nard is weer teruggekomen uit Philadelphia (inderdaad twee uur rijden).
We hebben inmiddels door dat veel Amerikanen heel goed zijn in het maken van afspraken, maar minder in het nakomen ervan. Maakt allemaal niet zo veel uit. Ik hoop wel dat-ie vandaag komt, dan heb ik wat meer bewegingsruimte: ik rijd, dus ik besta…
(Er gaat een zoemer. Ik kijk bij de voordeur, die ik altijd nog moet zoeken, net als de trap. O nee, op de voordeur zit een klopper en bij de achterdeur een bel met een klepel. Het is de droger, die meldt dat hij zijn werk gedaan heeft.)
Gistermiddag ben ik naar het dorp gewandeld. Geen weg om lekker met Boo langs te lopen. Dat wordt uitlaten op ons eigen landgoed en als we willen wandelen kunnen we beter naar een van de State Parks rijden. Het Voorhees SP is dichtbij, een kwartiertje denk ik, dus dat is prima. Geld proberen te trekken uit de ATM, maar dat lukte niet. De meneer van de bank dacht dat er geen contact met onze bank mogelijk was, door de hevige regenval. Dan maar alles betalen met de creditcard.
Op het zelfde rijtje zit Curves, een fitness formule speciaal voor vrouwen (hebben ander spieren, toch? Iets met lange of korte spiervezels?), een soort Tupperware-beweging, die door het hele land franchise-nemers heeft. Ik loop even binnen en ontmoet de eigenares Suzanne. Voor 39 dollar per maand kan ik daar 3 keer per week sporten en als ik een tas met eten inlever voor een goed doel krijg ik 70 % korting op het inschrijfgeld. Had ik alles wat ik thuis weggegooid heb maar meegenomen! J
Gaan we doen, dus. De eerste stap op weg naar bloedmooi!
Daarna een uur door de supermarkt gedwaald en een babbel gemaakt met de geblondeerde oudere dame achter de kassa. Prompt een van de drie boodschappentasje laten staan, maar dat liep wel wat prettiger de heuvel op naar huis.
Nard kwam om zeven uur uitgeput thuis. We hebben mijn tasje opgehaald, een steak gebakken en een Ingo in elkaar gezet en om een uur of tien donderde hij in slaap. Niets meer gehoord van zijn eigen snurken en het loeiharde vuurwerk tot half elf.
Het lijkt er op dat Independence Day (gisteren, 4 juli) een week duurt. Overal zijn festiviteiten en vuurwerk.
12.00 uur
Net onderaan de heuvel bij Molly’s een cappucino gedronken en wat telefoontjes gepleegd. Guess what? Molly’s heeft een wireless network! Had dus al veel eerder mijn stukjes op de site kunnen zetten en kunnen googlen en e-mailen!
Vanmorgen heeft Nard dat wat ik gisteren hier in Word heb geschreven in Philadelphia op de site gezet.
Jottum! Ik lees net in The Weekender dat op zondag 16 juli de Annual Rubber Ducky Race wordt gehouden, dat we dat mogen meemaken!
Zaterdagmorgen 6.00 uur
Jawel! We zijn on line! Gisteravond om 8 uur kwam er een autootje van Embarq met de ‘verlosser’. Hoewel Nard wel drie keer gevraagd heeft of we thuis moesten zijn als ze kwamen en er iedere keer gezegd werd dat het niet nodig was, moest hij toch binnen aan de gang. Mazzel dat we nét thuis waren, na een zoektocht van anderhalf uur naar het kantoor van de kabelmaatschappij voor een tv-aansluiting. Niet gevonden. Morgen maar weer. Veel van dat soort bedrijven zijn ook op zaterdag open en ’s avonds tot een uur of zeven. Beschikbaarheid is de moeder van de winst! (of zoiets, het is nog vroeg)
Gisteravond nog even Skype uitgeprobeerd op Jasper. Half vier in de nacht. Lullig dat jullie verder allemaal off line waren!
We zijn nu ook telefonisch bereikbaar: (+1)908-832-2269. Zelf kunnen we nog niet hier naar het buitenland bellen. Vandaag even regelen…Nard slaapt nog (weekeeeeeeend!) en ik wacht maar even met skype nu. Wil hij vast bij zijn…
Uiteindelijk ben ik dus helemaal niet in Philadelphia geweest. Donderdag laat in de middag kwam mijn huurauto en toen besloot Nard tóch zelf heen en weer te rijden. (Kan ‘ons’ huisje nu al geen nacht missen. Of toch bang dat ik in Mexico tercht zou komen?)
Het is een Vera-auto: een witte Chrysler, die er uit ziet als een Mercedes. Echt iets voor mij :-) ! Ik naar Princeton. Keurig de route op de kaart uitgestippeld. Heen ging uitstekend, maar één foute afslag. Ik was er in anderhalf uur. Terug duurde vreemd genoeg zo’n drie uur!
Heb zeker drie kwartier gedwaald van route 1, naar de 295 en de 95 en weer terug en weer…op zoek naar de 31 north. En ik maar tegen mezelf praten: “Je komt er altijd uit!”
En toen ik er dan uitgekomen was, zat ik midden in de vrijdagmiddag drukte. New Jersey is wat dat betreft precies Nederland: de wegen zijn vol!
(Even een glaasje water uit de koelkast tappen. Hij heeft een ‘loket’ voor afgifte van ijsblokjes, crunched ijs of koel water. Hoewel de testresultaten nog niet binnen zijn drink ik nu uit eigen bron. Zal er geen cholera van krijgen, toch?)
Al dat verdwalen en zoeken overkomt Nard gelukkig ook (maar dan wat minder lang). Je moet gewoon wennen aan de borden en verwijzingen en hebt nog weinig inzicht in het grote geheel, hoe logisch de nummering en de wegen ook zijn. (Je zou tenslotte niet verwachten dat ik de 95 south richting Philadelphia had moeten nemen om naar het noorden te komen.)
Bij Churchill furniture-rent in Princeton had ik een afspraak met ene Dolores en van alles besteld: bank, fauteuils, lampen, kleden enzo. Als het goed is komen ze dat donderdag brengen en dan ook de matrassen omruilen. Zal wel vrijdagavond laat worden dus.
Maakt allemaal niet uit, we hebben twee jaar de tijd.
Terwijl ik dwaalde heeft Nard zich gistermiddag vergaapt aan de Wal-mart. Kwam thuis met een boor, een trapje en een Senseo apparaat. Met dank aan de heer Philips, want de Starbuckskoffie is alleen maar lekker bij de Starbucks, niet in je eigen coffeemaker!
Raar hoor, dat je van alles moet kopen, dat je thuis al had. Voelt als verspilling en erg decadent. Van de weeromstuit maar allerlei ecologische schoonmaak- en wasmiddelen gekocht.
Je merkt dat er in Amerika nu een groter milieubewustzijn op gang komt: veel ecologische en biologische winkels en producten, een hang naar zuinigere auto’s en zélfs de oproep om te fietsen naar je werk!
Nou nog even een miljoen stoepen en fietspaden aanleggen!
Ik hoor wat van boven, Nard wordt wakker. Zal hem even een lekkere Senseo brengen…
Morgen komen Daan en Piet en Boo. Hoera!