We hoorden laatst het verhaal over een Nederlander, hier ergens in de buurt, die rustig naar bed ging, en de volgende ochtend zijn huis niet meer uit kon, omdat de sneeuw tot zijn dakrand stond. Na enkele dagen (vast wel vrolijk) op bier geleefd te hebben, heeft hij een tunneltje naar het huis van de buurvrouw gegraven en is zo de winterwereld weer in gewandeld. We dachten weemoedig terug aan de winter van 1963 in Nederland, bevroren kusten, Ard en Keesie, en elfstedentochten, …
Afijn, je begrijpt dat we hoge sneeuwverwachtingen hadden. 
Gisteren was eindelijk zover:
)
)
)
)
Opwinding was groot, toch zeker wel 5 centimeter! Andere route naar m’n werk genomen, deed er 50 minuten over in plaats van 13 (collega had de normale route genomen, 12 minuten, ‘er was niemand op de weg’).
Dramatische verhalen van collega’s over ‘black eyes on the road’, opgevroren stukken weg. M’n baas had een auto in een ravijn zien glijden, maar dat was gelukkig maar een paar meter diep…
Eindelijk winter!
Gr.
N
