9 oktober 2007 om 04:10 · in categorie Algemeen
Vandaag ging de wekker om zes uur. Nard moest op, want om zeven uur vertrok het busje naar de fabriek. Nu is het inmiddels bijna negen uur en er zijn wat stevige problemen, dus hij is nog steeds aan het werk. Arme jongen…en ik maar pierewaaien…
Vandaag de stad weer in. De musea zijn op maandag dicht, dus ik heb verschillende wijken (colonias) afgestruind.
De stad heeft een reputatie: taxi-berovingen en grote en ‘kleine’ (express)kidnapping. De kleine voeren je naar een geldautomaat, waar je gedwongen wordt geld op te nemen. Maar het schijnt wat beter te gaan, op bijna iedere straathoek zie je politie, maar zo’n stad beveiligen, waar ook zoveel armoede is, dat valt niet mee.
In de morgen loop ik de wijk Polanco in, achter ons hotel. Het is een betrekkelijk dure wijk. Mooie huizen, een universiteit, een park, winkelstraten en een ‘overload’ aan restaurants.
Lunch en koffie bij de Starbucks: hoe origineel kun je zijn!
In de middag neem ik de metro naar de wijk Condesa. De metro is ruim, schoon en overzichtelijk. Een heel verschil met New York! En waar je in Manhattan opgaat in een culturele potpouri ben ik hier bijna de enige zonder bruine ogen! Er wordt je aangeraden er niet uit te zien als een tourist: onmogelijk! Iedereen is Mexicaans. En dat is een leuke ervaring!
Op sommige lijnen zijn er verkopers die luidkeels hun waar aanbevelen en het wordt goed verkocht: superlijm, scheermesjes, pakjes kauwgum en telefoonkaarten.
Boven de grond maak ik weer ladingen foto’s: vooral de eettentjes op straat (talrijker waar de metrostations zijn) en bijzondere huizen. Apart: in sommige straten is de bebouwing afwisselend chic en armoedig. Een stad in ontwikkeling.
Ik loop door Condesa naar Roma, waar ik Jorgo ontmoet: een leuke, jonge Mexicaan afkomstig uit het noorden, die hier woont en studeert (Mexico is het land met de meeste universiteiten). Hij komt duidelijk net van de ‘gym’ en we kletsen een tijdje terwijl we samen doorslenteren, hij naar zijn appartement op het Plaza Rio de Janeiro en ik naar de metro.
Hij vertelt dat hij binnenkort naar Montréal verhuist (daar was ik een paar maanden terug) en dat hij vorig jaar in Edinborough was (daar was ik drie jaar geleden). De wereld is klein 
Hij zegt: “Be careful, ik wil je niet bang maken, maar er is zóveel misdaad in deze stad.” Ik zeg dat ik dacht dat het beter ging, dat je op iederer straat hoek politie ziet en hij schampert: “Politie! Niet veel beter. It may sound unbelievable, but they assaulted me… It’s so sad, my country…”
We nemen met een hartelijke handdruk afscheid.
Vanavond loop ik Polanco in om ergens wat te gaan eten, maar ik voel me nu toch niet zo prettig, alleen in het donker. (Hey Jorgo, bedankt!) Dan maar de roomservice. Een uitkomst!
Wordt weer vervolgd,
x
m
8 oktober 2007 om 19:10 · in categorie Algemeen
En nu zijn we er samen!
Zaterdagavond komen we aan. Met een chauffeur van Merck rijden we een halfuurtje door de stad (het vliegveld ligt er midden in!) naar ons hotel. Jammer dat het al donker is. Ik zie maar een glimps en kan niet wachten op de volgende morgen!
Mexico City is oud (1325), ligt hoog (op 2240 m) en groot. Supergroot. Er wonen in de hele agglomeratie zo’n 22 miljoen mensen (anderhalf keer zoveel als in heel Nederland!). De meeste bebouwing is vrij laag en het is dan ook niet een compacte stad, zoals New York, maar bijzonder uitgestrekt. De stad lopend ‘doen’ is er niet bij. We nemen (geheel tegen onze stijl in) een hop-on-hop-off-dubbeldecker naar het Centro Histórico, omdat Nard de hele week moet werken, dus eigenlijk alleen vandaag heeft om iets van de stad te zien en dit de meest effectieve aanpak lijkt.
Wow! Wat een ervaring. Wat een stad! Je kunt nog goed zien hoe mooi het geweest moet zijn: blokkendoosachtige, kleurrijke huizen, beetje in de stijl van de Amsterdamse school, zeg maar, met metalen kozijnen, slecht onderhoudenen daarnaast de Moorse stijl, door de Spaanse overheersing en ook Franse invloeden (van toen Napoleon het Spaanse rijk veroverde).
Wat er in de laatste decennia bij gebouwd is is níet erg in stijl, zelfs uitgesproken lelijk. Een bijzonde ‘botsing’ van diverse bouwperioden. Een ‘rafelige’ stad! Leuk.
We de bus is traag en warm (we besluiten: nooit weer een Turibus!) en stappen uit op de Zócalo (het ’stadsplein’).
We belanden zomaar in een heel andere wereld! Een immens plein, waaraan de monumentale Catredral Metropolitana, de Sagrario Chapel, de ruines van de Temple Mayor en het indrukwekkende Palace Nacional.
Het is een drukke, hete zondag en rond het plein wordt er door venters van alles verkocht: drankjes en etenswaren, barbies in klederdracht, folkloristische kledij en videootjes. Er loopt een enorme hoeveelheid toeristen rond, maar ze zijn bijna allen Mexicaans, dus dat vinden we helemaal leuk!
Op het plein ook weer die bijzonder botsing van culturele periodes: er staan mensen in de rij voor diverse ‘medicijnmannen’ die met rokende bosjes kruiden misterieuze handelingen uitoeren, Indianen trommelend en dansend in folkloristische outfit en aan de andere kant: een podium met grote foto’s van Che Guevara en een heavy metal band, die zijn gevangenname en executie ‘uit zingt/schreeuwt’ (dat is vandaag precies veertig jaar geleden).
Aan de rand van het plein staat de MP klaar. Vriendelijk en ontspannen.
Dan opeens een optocht: een groep van zo’n honderd mensen in carnavaleske kleding, met maskers en spandoeken, waar we de teksten niet van kunnen ontcijferen. Het lijkt geen protest, het is meer ergens vóór en ze ‘poseren’ grijnzend voor onze camara’s terwijl ze voorbij gaan.
In het Palacio Nacionale bekijken we de prachtige wandschilderingen van Diego Rivera (waarover later meer), die de geschiedenis van Mexico verbeelden.
Daarna bekijken we de Catedral en de Chapel. De Catedral is ‘huge’, duister, dramatisch. De Chapel licht en veel ‘luchtiger.
(Het Palacio, en ook de Catedraal trouwens, is gebouwd door Hernán Cortés, de Spaanse veroveraar die in de 16e eeuw de stad (toen Tenochtitlán genaamd) wist in te pikken van de Azteken. De Azteekse keizer Moctezuma II geloofde dat de blanke bebaarde Cortès op zijn paard de machtige god Quetzalcóatl was, die volgens de profetie in dat jaar zou komen uit het oosten om het land te regeren. Hij werd daardoor met open armen ontvangen en slachtte als dank de Azteken af, geholpen door omringende indianenstammen, die ook wel onder de Azteekse overheersing uit wilden…)
We lopen lang rond. Lunchen wat en drinken een Mexicaans biertje en gaan lopen richting de Alameda Central (een park) en een Mercado Artesanal (een markt).
Het is inmiddels erg warm, de straten zijn vol mensen en verkeer en we hebben wat last van de hoogte en de uitlaatgassen, dus we nemen een taxi.
Taxi’s zijn er volop. Er wordt je aangeraden de officiele te nemen, die groen- of roodwit gekleurd zijn. Vaak zijn het VW kevers of andere modelletjes uit het jaar kruik. Ze hangen van ducktape aan elkaar, toeteren en scheuren en de chauffeurs vonden we onveranderlijk lieverds met een warme glimlach!
Dat is sowieso onze ervaring: de Mexicanen die we ontmoeten in winkels, restaurants en op straat zijn (inderdaad, Tineke) enorm vriendelijk!
Wordt vervolgd…
x
m
.jpg)
.jpg)
 (Large).jpg)
