inicio Contact! Sindicaci;ón

Archief voor juli 2006

En hoe gaat het met Boo?

In Califon lag ooit een spoorlijn, waarvan nu nog zo’n drie meter over is, met een oud stationnetje dat twee maal per maand twee uurtjes in volle oude glorie te bezichtigen is. Naast dat stationnetje begint de Columbia trail, die de route van de oude spoorlijn volgt. 

Daar loop ik vaak ’s morgens met Boo. Je komt er af en toe een fietser tegen (buik, fietspak, helm) en wat wandelende/rennende dames. Halverwege steek ik door naar de River Road, die, inderdaad, langs de rivier loopt. Boo kan daarin heerlijk even afkoelen en drinken, om dan een kwartiertje verder de witleren achterbank van mijn huurauto te bevuilen. Hij stinkt dan lekker naar Raritan River!

Soms loop ik in het Voorhees State Park, een Ardennenachtig bos, met ook weer een heerlijk riviertje en herten over het pad. En net ontdekt: de Teetertown Ravine Nature Reserve: afwisselend weide, vennen en bos. Hier wordt op dit moment door groepen kinderen gekampeerd en tussen september en februari kun je er doordeweeks beter niet komen (tenzij je een oranje hesje draagt), want dan wordt er gejaagd (maar niet op oranje-fans, dus).

Arme Boo. De volgende fase van zijn ‘blijf in de tuin-training’ was loslopend met ons door de tuin. Hij hield de vlaggetjes heel erg goed in de gaten, want na de eerste ervaring met het ’schokje’ kijkt hij wel uit. Maar bovenaan, bij de studio waren de vlaggetjes niet zo duidelijk en blijkbaar hoort hij het waarschuwende piepje niet goed genoeg, dus dat ging mis: hij schoot van schrik een halve meter de lucht in! Ik hoop dat hij hierna uberhaupt nog in de tuin wil!

Het is sowieso al geen held: als we hem ’s avonds in het donker in de tuin uitlaten, durft hij eigenlijk geen poot te verzetten. Luistert waakzaam naar al die vreemde geluiden en wil zo gauw mogelijk weer naar binnen!

(Net de blauwe bak, in Nederland de zwarte, buiten gezet: krekels en vuurvliegjes!)

De avond van mijn verjaardag waren Rutger en Tineke hier (collega van Nard uit Lisse, wonen nu sinds twee weken in Randolph, 25 minuten verderop) met hun hond Topper. Dat wordt dus Boo’s nieuwe vriendin! Handig dat ze elkaar leuk vinden, want dan kun je nog eens uitwisselen! ‘t Was trouwens een heel leuke avond, gegeten bij Tony’s (obers zongen Happy Birthday, genant!) en daarna hier nog lekker doorgezakt.

Morgen hebben dag één van de tweedaagse Cross Cultural Training. Deze eerste dag doen we bij MSD samen met Rutger en Tineke (op ons verzoek gezamenlijk, kon eigenlijk helemaal niet, veel te efficient natuurlijk) en vrijdag komt de dame bij ons thuis. Programma ziet er weer erg boeiend uit :), jullie horen er nog van.

Voor Boo is het morgen wel een lange dag alleen… kan één van jullie niet even met hem skypen?

x

50

Zit hier een beetje te tranen achter de pc!

Dank allemaal, voor jullie lieve kaartjes, telefoontjes, reacties en mailtjes!

50 worden doet geen pijn!

Virtuele kus terug!

x

m

De herten zijn terug!

Donderdagmorgen, 7.45 

Ik vond het wonderlijk dat we alleen de eerste twee dagen, dat we hier waren herten in de tuin zagen, maar Monika vertelde dat ze weer terug zouden komen, als ze gewend zijn aan de nieuwe bewoners. (Volgens haar blijven ze ook weg, als er bezoek is met vreemde stemmen en auto’s.)

En jawel, gistermorgen, toen ik hier met Daan voor het raam zat, wandelden moeder en kind Hert rustig langs ons terras! En daarnet weer!

Welcome back, dear/deer!

(In het schuurtje staat een middel tegen herten, ze schijnen nog al wat schade aan te richten aan boompjes en perken. Van mij mogen ze!)

 

Gister Daan weggebracht (weer even slikken) en wederom Ikea bezocht, dat tegen Newark airport aanligt. (Echt ánders, Pietje! De Klippan zat al in elkaar en de ladenkastjes moet je zelf opbouwen uit minstens dertig onderdelen! Krijg de nijging die door de kamer te smijten! :-)

 

We hebben de snoeihete dagen gehad (38 graden en weer hevige storm en onweer op dinsdagavond), het onzichtbare hek in werking gesteld (godzijdank: het werkt, je zal toch een breukje op moeten sporen!), begonnen met het trainen van Boo (om binnen dat onzichtbare hek te blijven), het Voorhees State Park verkend en een hoop nieuwe winkels, ijstentjes en weggetjes ontdekt (Sassefras Road, Dee Dee Drive en mijn favoriet: Misty Meadow Lane), .

 

Gisteren een afspraak gemaakt met Suzanne van Curves, daar moet ik straks om tien uur zijn, dus eerst even douchen (ik heb toch stellig de indruk dat we een erg piezemieterig straaltje water krijgen, als de sprinklers aan staan, zoals nu), hond uitlaten en dan: ‘zweten, kreng’!

 

Tot slot nog even het volgende: in de Volkskrant via internet, las ik het belangwekkende bericht, dat de stofzuigerzakstrijd tussen Dyson en Philips gewonnen is door Dyson. Eén-nul voor de US! (Dat natuurlijk een prachtig land is, waar je in alle Vrijheid de leukste overbodige troep kunt kopen! Zoals…)

 Dogdressing Walmart 

…hondenkleding in de Wal*mart

En, check this out: 

http://quintessentialpet.com/Small+Dog+Apparel+Wedding+Formals.html 

 

Prettige dag!

x

m

Spullen!

Donderdagochtend,

Gisteravond rond negenen zijn onze spullen uit Nederland aangekomen (luchtvracht). Ik miste eigenlijk niks, dus kon het wel daar blijven toch? Dit huis was leeg al zo mooi en ik ben gek op kamperen. Maar nu de banken en stoelen van Churchill er zijn en de dingetjes uit Nederland wordt het opeens écht wonen hier, en minder vakantie.

Volgens mij ben ik in diepste wezen een nomade!

Tjonge, wat hebben we een noodweer gehad, gistermiddag en avond. Heftige onweersbuien en bakken met regen. In één van die buien zat ik net op een de drukke 78. Niet lekker rijden!

’s Avond thuis hebben we de stekker van de pc er maar uitgetrokken. Het schijnt nog al eens in te slaan en uitval van electriciteit komt ook regelmatig voor.

Het werd een latertje, want de jongens besloten toch de bus uit New York terug te nemen. Ze misten de voorlaatste en kwamen dus pas om 1 uur in Clinton aan. Gelukkig waren de onweersbuien toen net voorbij.

Zondagmorgen, 8 uur

Gisteren Pieter weer naar het vliegveld gebracht. Met pijn in het hart, want nu zien we hem niet meer tot kerst.

Gelukkig blijft Daan nog een paar dagen langer, niet alles tegelijk alstjeblieft!

Toen Boo weer geconfronteerd werd met een koffer, was hij helemaal in mineur. Ik heb een hond nog nooit zo zielig gezien: hij zat helemaal in elkaar gedoken pootjes te geven aan Pietje. Toen Daan hem riep vanuit de kamer was hij helemaal opgelucht: jij blijft nog!
Pieter heeft tijdens diner bij Tony’s en passant nog even een verovering gemaakt: het meisje dat ons bediende (Jany) was duidelijk helemaal weg van hem en werd flink geplaagd door haar collega, die kwam vragen hoe oud Piet is.

We hebben een paar lekker volle dagen achter de rug: afspraak met het ‘relocationvrouwtje’ Monika (oorspronkelijk uit Oostenrijk)’, nog meer ’spullen’ aanschaffen, winkelen met de boys, aanleggen van het onzichtbare hek (in de warmte, wat een klus voor de 3 mannen, Nard is nu bezig met het laatste stukje van 1500 ft= 457,2 meter draad leggen), luchtvracht-dozen uitpakken (vooral kleren, papierwerk en persoonlijke dingetjes, als foto’s, een paar schilderijen ed), lekker met elkaar uit eten, het ‘Comcast’mannetje (Larry: “I’m a typical devorced guy, everybody in America is devorced, except my parents”) ontvangen en helpen bij het aansluiten van kabeltv (want waar ging in godsnaam die kabel naartoe vanuit de kelder?), bellen en skypen, een ‘hoe-mol-ik-mijn-bodemplaat-ritje” langs een rivier, de nieuwe pc, ‘MIM’ genaamd (mooie imac) leren kennen en verschillende late-avond-potjes hartenjagen en een mislukt bezoek aan het Black Patatoe Music Festival in Clinton.
(Hoewel we zo laat kwamen, dat we nog maar anderhalve band konden meemaken, moesten we toch 4 x 27 dollar neerleggen, dan maar niet. Ijsje gegeten aan de rivier met het geuid van de band op de achtergrond. Veel beter eigenlijk!)

Monika heeft dertig uur om ons te helpen bij diverse inburgeringszaken, zoals het verkrijgen van een social security number (want dan besta je pas echt!), een New Jersey Drivers License (moeten we theorie-examen voor doen, maar dan heb je ook wat: een ID, waardoor je kunt bewijzen dat je bestaat!), een workpermit voor mij (duurt een maand of twee drie, ik mag toch werken!), inschrijving bij bv de Raritan Valley College of Rutgers University (lekker leuke vakken uitkiezen en colleges volgen!) en het vinden van Tai Chi classes, waar ik zelfs met Google niet zo goed uitkwam. Verder allerlei adviesjes tussendoor: wat is een goede garage, leasen of kopen? Wat is een lekker restaurant enz.
Heel handig mevrouwtje dus!

wordt vervolgd…
x
m

…en hieronder dan het stukje van Daan

Daan:

Zondag 9 juli
Na een (voorlopig) laatste optreden van Maat6 (in de oude samenstelling) zondag en afscheid op Schiphol op maandag zitten we alweer in het vliegtuig. Filmpje gekeken (Ice Age 2), aflevering van wat series (Joey, Dharma&Greg, Friends, Will&Grace), Pietje lekker liggen slapen, een heerlijke vlucht. Na al veel wolken boven de oceaan hebben we naar het schijnt een heel stuk boven Canada en de US gevlogen. We kwamen vanuit het westen op Newark aanvliegen en hadden een prachtig (en iets mistig) zicht op Manhattan. Eerste wat we van Amerika zien als we weer wielen op de grond hebben is natuurlijk de IKEA. Binnen een half uur hadden we de koffers en stonden we te wachten op Boo in zijn bench. Ook hij was er snel, ongeduldig aan het piepen en waarschijnlijk erg dorstig. Buiten stonden zijn baasjes met water en een strookje groen.

Na een autoritje van niks waren we er dan: Vickery Estate. Mooier dan op de foto’s en een landgoed dat Beeckestijn doet vergeten (nou ja, bijna). Een korte rondleiding, koffie en appeltaart en toen gauw naar Tony’s om de Finale te kijken (die Zidane toch!). Na het eten een rondje gereden, rondgelopen in Clinton en even bij Merck gekeken. De jetlag valt nog mee, dus tot een uur of 11 buiten gezeten.

Maandag 10 juli
Pieter en ik worden laat wakker (9 uur zo’n beetje), de jetlag zal er dan wel af zijn na vandaag. Pap is al vertrokken naar zijn eerste werkdag, wij maken ons klaar voor de Bridgewater mall. Tegen onze gewoonte in weten we ons daar uren te vermaken, winkeltje in, passen, gadgets kijken bij Brookstone, koffie bij Starbucks, de dag vliegt om. We laten ons door Mam ophalen (ze was weer met de hond terug, de auto werd veel te warm voor ‘m) en vragen nog snel even haar mening over die ene broek en die andere polo.

Even bij de Walmart stoppen en in het dorp nog even wijn, bier en sigaretten halen. De verkoper checkt wel even of ik ouder dan 21 ben, anders mag ik het bier niet aanraken en moet mams het tillen. Ze proberen hier alles om de jeugd niet in ‘aanraking’ met drank te laten komen.

Dinsdag 11 juli
Vanmorgen vroeg weg naar Liberty Village, een soort Bataviastad (of eigenlijk is dat natuurlijk hiervan gejat, in ieder geval een namaakdorpje met Factory Outlets). Een aantal leuke winkels, maar niet echt jeugdig, toch goed geslaagd. Het was er goed heet en hoewel Boo lekker buiten kon blijven was het voor hem maar moeilijk uit te houden.

Op de terugweg had ik op de kaart een leuke weg langs de Rariton river gezien. Mooi was het zeker, het was wat jammer dat het niet lang voor onze komst overstromingen waren geweest. Na wat gevloek van Mam besloot ze dat ze echt niet verder wilde rijden en ik het maar moest gaan doen. Na af en toe stoppen en plannen over welke kuil we met welk wiel gingen kwamen we bij een stuk met veel stenen en waar gelukkig een Fly-fisher stond. Hij gaf wat tips en haalde wat stenen weg en na die ene grote steen (Krrggg, deed de bodemplaat) hadden het moeilijkste gehad. De weg was bochtig, vol gaten, maar prachtig. We bleken langs een wandelroute te hebben gereden die ze al hadden uitgezocht, maar nog niet aan toe waren gekomen. Misschien een keer overdoen, met de Four Wheel Drive of lopend met de hond?

We waren in ieder geval mooi op tijd terug voor de meubels en een relax middagje in de tuin, gooien met de rugbyball en stoeien met Boo-tje. Einde van de dag vertrokken om Pap op te halen en bij de Best Buy (kan niet misgaan, dus) een nieuwe tv te kopen. Even eten in de mall, toch weer naar American Eagle (nu ook Pieter goed geslaagd) en alvast even smullen in de Apple Store. Thuis nog even kaarten en niet te laat erin, want morgen wacht New York City op ons.

Onze foto’s zijn te zien op de nieuwe foto’s pagina!

Volgende berichten »